علاقه اجتماعی، و سبک های مقابله
گفتنی است که تعداد قابل ملاحظه ای از مطالعات با تاکید بر کارکرد ضربه گیرانه استرسِ[۱] مفهوم حمایت اجتماعی، بر ضرورت بررسی آن به طور موکد اصرار ورزیده اند (کالوت و کونورـ اسمیت[۲], ۲۰۰۶؛ ویتن[۳], ۱۹۸۵؛ زیمت، دالم، زیمت و فارلی[۴]، ۱۹۸۸). نتایج پژوهش میسرا[۵] و همکاران (۲۰۰۳) نشان داد که سطوح پایین حمایت اجتماعی ادراک شده در پیش بینی سطوح بالای تجربه استرس تحصیلی دانشجویان موثر بود. تویتس (۱۹۸۲؛ نقل از میسرا و همکاران, ۲۰۰۳) خاطر نشان ساخت که تفاوت های فردی در میزان حمایت اجتماعی دریافت شده یکی از مهمترین عوامل پیش بینی کننده سطوح تجارب استرس زا قلمداد می شود. مالینکورت و لئونگ[۶] (۱۹۹۲) تاکید کردند برای آن دسته از دانشجویانی که تغییراتِ توام با استرس دوران دانشجویی را تجربه می‌کنند, حمایت اجتماعی یک منبع مقابله قدرتمند بیرونی محسوب است. نتایج مطالعه مک گورگ[۷] و همکاران (۲۰۰۵) با هدف بررسی نقش میانجی گر حمایت ادراک شده از طرف والدین و دوستان در بررسی رابطه بین استرس تحصیلی و وضعیت سلامت دانشجویان نشان داد که رابطه مثبت بین استرس تحصیلی و افسردگی با افزایش حمایت اطلاعاتی کاهش یافت. علاوه بر این، نتایج خاطرنشان ساخت که رفتار حمایتی در کاهش پیامدهای منفی سلامت برای افراد در معرض استرس تحصیلی حائز اهمیت فراوانی است. در پژوهش دیگری مک گورگ, اسمتر, فنگ, گلیهان و گراوز[۸] (۲۰۰۴) نشان دادند که حمایت هیجانی و ملموس رابطه بین تجربه استرس با افسرگی و نشانه های بیماری را میانجیگری می کند. همچنین, نتایج مطالعه تورشیم و ولد[۹] (۲۰۰۱) نشان داد که اثر استرس تحصیلی ادراک شده بر شکایات مربوط به سلامت ذهنی در سطوح متفاوت عامل جو حمایت کننده کلاس درس مختلف است. به بیان دیگر, در مطالعه بهزیستی ذهنی مشارکت کنندگان بین عامل های استرس تحصیلی ادراک شده و جو حمایت کننده کلاس درس کنش متقابل مشاهده شد. نتایج مطالعه آلوان, بلگراو و زیا[۱۰] (۱۹۹۶) نیز نشان داد که حمایت اجتماعی با استرس رابطه منفی دارد.

پایان نامه بررسی اثر راهبردهایِ کنارآمدن با فشارِ روانی(بر اساسِ مدلِ لازاروس)

علاوه بر این, یافته های به دست آمده از تحلیل ماهیت کارکردی حمایت نشان داد که حمایت هیجانی در مقایسه با حمایت ابزاری در کاهش اثر منفی و مخرب استرس بهتر عمل می کند. پژوهش اُکنر, کوب و اُکنور[۱۱] (۲۰۰۳) نشان داد که استرس با ابعاد سه گانه حمایت اجتماعی ادراک شده شامل حمایت خانوادگی, حمایت دوستان و حمایت دیگرانِ مهم رابطه منفی و معنادار نشان داد. والینتینر, هالاهان و موس[۱۲] (۱۹۹۴) در پژوهشی با هدف بررسی الگوی منسجم سازوکارهای میانجیگر و تعدیل کننده فرایند مقابله در دانشجویان با بهره گرفتن از تحلیل های روابط ساختاری خطی نشان دادند که همسو با الگوی مفروض, حمایت والدینی اولیه از طریق راهبردهای مقابله انطباقی به طور مستقیم و غیرمستقیم با تغییرات بعدی در سازگاری روان‌شناختی رابطه دارد. علاوه بر این, ارزیابی های کنترل محور, نه تنها رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده و راهبردهای مقابله ای میانجیگری کرد بلکه در پیش بینی اثربخشی پاسخ های مقابله ای نیز اثرگذار واقع شد. به بیان دیگر، نتایج نشان داد که تجربه منابع حمایتی از طریق فراخوانی فرایندهای ارزیابی شناختی کنترل محور؛ در پیش بینی الگوهای مقابله ای کارامد و در نهایت، سطوح بهینه سازگاری روان شناختی موثر واقع شد.