تئوری وابستگی منابع و مدیریت زنجیره تامین
۲-۶-۲-۲٫ تئوری وابستگی منابع و مدیریت زنجیره تامین
در زنجیره تامین سنتی، هر عضو سازمان برای جلوگیری از بیش از حد وابسته‌شدن به دیگران و مورد سوء‌استفاده قرار گرفتن تلاش می‌کند. شرکت‌ها معمولا بر این باورند که می‌شود وابستگی جزء، در زنجیره تامین را نادیده گرفت و در فرایندهای کسب و‌ کار تلاش می‌کنند تا با امکاناتی که در اختیار دارند مؤثرترین تصمیم‌گیری‌ها را داشته باشند (توماس و گریفین، ۱۹۹۶)[۱]. در عین حال همه‌ی شرکت‌ها بر این باورند که وابسته‌شدن آنها به دیگران می‌تواند موضع قدرت ایجاد کند (کت چن و هالت، ۲۰۰۷)[۲]. اما با وجود این دست نگرانی‌ها، همه‌‌ی آنهایی که به توفیق در عرصه‌ی جهانی می‌اندیشند می‌دانند که باید جهانی بیاندیشند. برای مثال اگر بخواهیم به تعاریف دیروز مدیریت زنجیره تامین بپردازیم با تعریف هارلند، (۱۹۹۶)[۳] مواجه می‌شویم که عبارت است از “یکپارچه سازی گروه های عملکردی داخل شرکت از قبیل خرید ، تولید و توزیع”. تعریفی که فقط بر عملکرد داخلی شرکت تاکید دارد. اما امروزه با توجه به گسترده شدن دامنه مدیریت زنجیره تامین، دیدگاه باید جهانی باشد. از این رو بسیاری از شرکت‌های جهانی توانسته‌اند زنجیره تامین جهانی شامل واحدهای تولید و توزیع در سراسر جهان تشکیل دهند و فراتر از مرزها فعالیت کنند. البته ناگفته نماند که در زنجیره تامین جهانی، مسائلی مانند بعد مسافت و تنوع فرهنگی می‌تواند یکپارچگی فعالیت‌های تولیدی و عملیاتی را به چالش بکشد. (میلر و دماتا، ۲۰۰۸)[۴] . در تائید این مطلب، بررسی استدلال منوج و منتزر (۲۰۰۸)[۵] خالی از لطف نیست. آنها معتقدند در زنجیره‌های تامین گسترده و جهانی، علاوه بر خطرات و چالش‌هایی که در طول کل زنجیره تامین به چشم می‌خورد، خطرهای بالقوه‌ای نیز موجود است. زمانی که مسائل حل‌نشده‌ای مانند کیفیت محصول، کنترل موجودی، رهبری زمان و اعتماد بین خریدار و تامین‌کننده با بعد مسافت، تنوع زبانی و فرهنگی گره بخورد می‌تواند به اختلال در زنجیره تامین بیانجامد. اما لازم به ذکر است که بسیاری از شرکت‌ها برای غلبه بر این ضعف استراتژیک که در مدیریت زنجیره تامین مشاهده می‌شود، اقداماتی را از طریق وابستگی‌های درون‌سازمانی انجام داده‌اند. اینجاست که تئوری وابستگی منابع می‌تواند به عنوان یک نظریه‌ی مرتبط، به کمک مدیریت زنجیره تامین بیاید و با کاستن دغدغه‌ها، مرز فعالیت‌های سازمان را گسترش دهد. بار دیگر لازم است یادآوری شود که یک شرکت تنها و بدون ارتباط و وابستگی، بسیار سخت می تواند به رشد پایدار برسد؛  بنابراین شرکت‌ها به وابستگی رابطه خریدار و تامین‌کننده نیاز دارند زیرا منجر به بهبود همکاری‌ها و هماهنگی میان اعضای زنجیره تامین می‌شود. (دیر ، ۲۰۰۰)[۶]

۲-۶-۲-۳٫ مدیریت زنجیره تامین سبز و تئوری وابستگی منابع
برای استراتژیک شدن مدیریت زنجیره تامین در طبیعت، لازم است شرکت‌هایی که در مقام خریدار هستند،  از طرح‌های استراتژیک مانند اجرای شیوه‌های مدیریت زنجیره تامین سبز استفاده کنند تا  علاوه بر تقویت ارتباط موثر فی‌ما‌بین، منافع متقابل همدیگر را نیز فراهم کنند (پائول راج و چن ، ۲۰۰۷)[۷]. در چارچوب مدیریت زنجیره تامین، همکاری بین سازمانی حتی از مدیریت داخلی و هماهنگی خارجی نیز مهم‌تر است. شرکت‌ها می‌توانند با همکاری بین‌سازمانی به اجرای موفقیت آمیز سیستم، در سراسر زنجیره تامین، کمک کنند (زو و همکاران ، ۲۰۱۰)[۸]. اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا چند سال پیش تعهدات جدیدی را در حوزه مدیریت زیست‌محیطی معرفی کردند و شرکت‌ها را ملزم به اجرای این تعهدات کردند. اتحادیه اروپا سیستم‌های نظارتی قوی در خصوص محدودیت‌ها، ارزیابی‌ها، ملاحظات استفاده از مواد شیمیایی و به طور کلی، طراحی سازگار با محیط‌زیست وضع کرد. (گودمن، ۲۰۰۸[۹] و لی، ۲۰۰۹[۱۰])

۲-۶-۲-۴٫ مدیریت زنجیره تامین سبز و عملکرد سازمانی
صنایع باید توجه داشته باشند که از لحاظ زیست‌محیطی برای طراحی محصولات جدید خود مسئول هستند (گونزالس بنیتو، ۲۰۰۸)[۱۱] و باید محصولاتی را طراحی کنند که کمترین میزان آلودگی و هزینه را برای محیط‌زیست داشته باشد. بنابراین لازم است تلاش‌های مشترکی بین تولید‌کنندگان و تامین کنندگان صورت گیرد تا برای ایجاد سیستم های سبز و منطبق با مقررات زیست محیطی در تولید، دست به کار شوند. سرنوشت یک محصول، از نظر میزان آلودگی در پایان چرخه‌ی عمر یکی از مسائلی است که در مرحله طراحی و انتخاب مواد و فرآیند، قابل تصمیم‌گیری می‌باشد (زو و سارکیس، ۲۰۰۸)[۱۲]. لازم به ذکر است، یکی از ابزارهای مهمی که در اختیار شرکت‌های تأمین کننده است و در مدیریت زنجیره تامین سبز، حائز اهمیت به شمار می‌رود همکاری با شرکت‌های خریدار است. ممکن است محصولات شرکتی به بازارهای جهانی صادر شود و خارج از مرزهای جغرافیایی، مشتری داشته باشد اما شرکت‌های تامین‌کننده‌ی او از شرایط زیست‌محیطی کشور مقصد بی اطلاع باشند. بنابراین شرکت‌های خریدار باید با اطلاع‌رسانی و اقدامات دیگر، تامین‌کنندگان را در مورد مقررات پیچیده‌ای که در بازارهای مختلف بین‌المللی لازم‌الاجراست، حمایت کنند (لی و کلاسسن۲۰۰۸[۱۳]، لی،۲۰۰۹[۱۴]).